وقتی با تو آشنا شدم درخت مهربانیت آنقدر بلند بود
که هرچه بالا رفتم آخرش را ندیدم
معجون زیبایت آنقدر شیرین بود
که هر چه نوشیدم سیراب نشدم
و دریای عشقت آنقدر وسیع بود
که هرچه شنا کردم نتوانستم آخرش را ببینم
و سرانجام در آن غرق شدم
پاسخ:بشر به خوشبختي خيلي زود عادت مي كند و چون خيلي زود عادت مي
كند ، خيلي زود هم فراموش مي كند كه خوشبخت است . آندره مصورا
تبادل لینک هوشمند 
